สวัสดีครับ หลังจากที่ในที่สุดทั่นซ้ายก็มาอ่านบอร์ดที่นี่จนได้ดีใจจริงๆ เพื่อเป็นการฉลองพระเดชพระคุณก็เลยตั้งใจไว้ว่าจะให้พื้นที่ตรงนี้เป็นที่เขียนคอลัมน์ความรู้เพื่อความบันเทิงตามสไตล์เบบี้ดอลละกัน คราวนี้ก็ขอคั่นด้วยคอลัมน์ที่ว่า เกาหลีนั้นมีวิชาต่อสู้อะไรบ้าง ก็ขอเริ่มจากวิชาที่เกาลี๊เกาหลีแต๊ๆ มาแต่โบราณก่อนเลยละกาน แทค คยอน 托肩 เป็นวิชาการต่อสู้ดั้งเดิมของเกาหลีโบราณ เน้นเทคนิคการใช้อุ้งมือและขา ใช้การเคลื่อนไหวเป็นเส้นโค้งอ่อนช้อยและแรงดีดของมือและเท้าเป็นพื้นฐาน การแข่งขันแพ้ชนะตัดสินโดยการทำให้คู่ต่อสู้หัวเข่าแตะพื้น หรือใช้เท้าโจมตีหัวของคู่ต่อสู้ให้เสียสมดุล ถือกำเนิดจากการละเล่นพื้นบ้านแถบชานกรุงโซลในสมัยราชวงศ์โจซอง เนื่องจากเห็นว่าป่าเถื่อนในสมัยนั้นจึงมีคำสั่งห้ามออกมาหลายครา ในช่วงปลายราชวงศ์จึงแทบจะสูญพันธุ์ ยิ่งหลังจากปี 1910 ที่ญี่ปุ่นยึดครองเกาหลี ก็ยิ่งแทบจะสูญพันธ์เข้าไปใหญ่ การแข่งขัน แทค คยอนนั้นถูกฟื้นฟูขึ้นมาใหม่อีกครั้งในปี 1985 โดย ลียงบ๊ก 李容福 ผู้ซึ่งได้รับการถ่ายทอดวิชาแทคคยอนจาก ซองท๊กกี 宋徳基 ผู้สืบทอดวิชาแทคคยอนในปลายราชวงศ์โจซอง ในปี 1991 ลียงบ๊กได้จัดตั้งสมาคมแทคคยอนเกาหลีขึ้น ทุกวันนี้มีการแข่งในระดับชาติ มีแผนการจะบรรจุเป็นวิชาพลศึกษา และได้ถูกกำหนดเป็นสมบัติวัฒนธรรมของชาติตั้งแต่ปี 1983
ฮัพ กิ โด 合気道 (ดูตัวหนังสือจีนแล้วจะตกใจ ว่านี่มันไอคิโดนิหว่า ก็คำเดียวกันนั่นแหละแต่ต่างสำเนียง) ฮัพกิโดมันก็คือไอคิโดแหล่ะฮะ แต่เป็นไอคิโดเวอร์ชั่นเกาหลี (เพิ่มชีส) ชอย ยง ซูล 崔龍述 ผู้ซึ่งเป็นศิษย์สำนัก ไดโตริวไอคิยูยิดสู 大東流合気柔術 (พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ชอยยงซูลนั้นเป็นศิษย์ของทะเคดะ โซคาคุ 武田惣角 เป็นศิษย์อาจารย์เดียวกับอุเอชิบะ โมริเฮย์ ผู้ก่อตั้งไอคิโดนั่นเอง) หลังจากกลับมาที่เกาหลีก็ได้ตั้งสำนัก แตฮันยู-กวันซูลฮัพกิโดจัง 大韓柔拳術合気道場 ในปี 1951 แต่ฮัพกิโดแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบันเกิดจากการที่ จิ ฮัน แจ ศิษย์ของชอยยงซูลได้เอาวิชาการเตะแบบแทคคยอน วิชาพลอง และการทำสมาธิเข้ามาใส่เพิ่ม กลายเป็นวิชาที่มีทั้งทุ่ม อัดกระแทก วิชาข้อต่อ แพร่หลายมากในอเมริกา ดังกว่าไอคิโดของญี่ปุ่นหลายเท่า
ยังมีอีกแต่ไว้วันหลังค่อยมาโม้ต่อ
ฮวา ลาง โด 花郎道
//คำว่า ฮวา ลาง (คุณชายบุปผา) นั้น เป็นชื่อตำแหน่งของหัวหน้ากลุ่มนักรบหนุ่มซึ่งเป็นชนชั้นเจ้าในยุคราชวงศ์ชิลลา ส่วนนักรบในสังกัดของฮวาลางนั้นเรียกว่า ลาง โด 郎徒 แต่วิชาฮวาลางโดเป็นของที่ตั้งขึ้นมาในยุคปัจจุบัน โดยการนำเอาหลักปรัชญาของนักรบฮวาลางที่มีมาแต่โบราณผสานกับวิชาลับของนักรบฮวาลางที่เรียกว่า อึมยางควอน 陰陽拳 (มวยหยินหยาง)
ที่มา เวบสมาคมฮวาลางโดโลก http://www.hwarangdo.com
เปิดกิจการโรงฝึกครั้งแรกในปี 1960 สไตล์ดูผาดๆ คล้าบฮัพกิโดแต่ใกล้เคียงกับคาราเต้มากกว่า ในปี 1968 จึงได้จัดตั้งเป็นสมาคมฮวาลางโดเกาหลีขึ้น พอปี 1972 ก็ไปตั้งสมาคมฮวาลางโดโลกที่อเมริกา ในปี 1990 ก็ได้แตกไลน์วิชา แท ซู โด 太手道 ออกมา ซึ่งมีลักษณะค่อนไปทางเป็นเกมการแข่งขันมากขึ้น
//ในเวบเขาได้กล่าวว่า เนื่องจากวิชาฮวาลางโดนั้นยากและซับซ้อนสำหรับผู้ฝึกหัดส่วนใหญ่ ก็เลยแตกไลน์วิชาแทซูโดขึ้น โดยตั้งใจให้เป็นวิชาทำนอง "เตรียมพื้นฐานสำหรับฮวาลางโด" เพราะคนทั่วไปนั้นกว่าจะได้สายดำฮวาลางโดดั้งแรกนี่ก็ต้องใช้เวลาราวห้าถึงสิบปี (นานพอๆ กะสายดำสำนักมวยจีนอะไรก็ไม่รู้ที่ซีคอน) แต่ถ้าเป็นแทซูโดสักสองสามปีก็ขึ้นดั้งได้ แต่ผมสังเกตว่า ในเวบมันเนี่ย คำว่า Hwa Rang Do® กะ Tae Soo Do® เนี่ย มันเครื่องหมายการค้าจดทะเบียนนิหว่า อพิโถ พุทธพานิชย์นี่เอง ฮ่วย
ชิลุม (ซูโม่เกาหลี)
ไม่มีไรมาก กติกาคือต่างฝ่ายต่างจับเชือกที่ผูกแถวเอว กรรมการให้สัญญาณก็เริ่มได้ พยายามทำให้ตัวหรือเข่าของคู่ต่อสู้จูบพื้นได้ก็ชนะ
สมาคมชิรุมตั้งขึ้นมาตั้งแต่ปี 1927 และก็มีการแข่งขันระดับประเทศเรื่อยมาถึงปัจจุบัน ฮิตในเกาหลีพอๆ กับที่ซูโม่ฮิตในญี่ปุ่นยังไงยังงั้น มีนักชิลุมอาชีพ ตามบริษัทห้างร้านต่างๆ ก็มีการตั้งทีมนักชิลุม มีการแข่งขันเพื่อชิงความเป็นเจ้า คว้าตำแหน่ง ชอน ฮา จาง ชา 天下壮士 (ชายฉกรรจ์ใต้หล้า...ตำแหน่งนี้ประมาณเดียวกับตำแหน่งโยโกสุนะในซูโม่ญี่ปุ่น) ปีละสองครั้ง
ยง มู โด 龍武道 (วิชายุทธมังกร)
เป็นวิชายุทธแบบบูรณาการที่บรรดาอาจารย์แห่งสถาบันค้นคว้าวิชาบู๊ของมหาวิทยาลัยยงอิน 龍仁大学 (เป็นมหาลัยดังทางด้านศิลปะการต่อสู้และกีฬาของเกหลี) ใช้เวลาคิดค้นมาสี่ปี เป็นการนำเอาทั้ง ยูโด เคนโด้ เทควันโด ไอคิโด ซูโม่ มาบูรณาการเป็นศาสตร์ใหม่ที่ใช้ในการต่อสู้ได้จริง สมาคมยงมูโดเกาหลีได้จัดการแข่งขันยงมูโดระดับประเทศขึ้นที่โรงพลศึกษามหาวิทยาลัยยงอินเมื่อปี 2002
ทึกกง มูซูล 特攻武術 (วิชาต่อสู้หน่วยจู่โจมพิเศษ)
เป็นวิชาต่อสู้อย่างใหม่สำหรับหน่วยจู่โจมพิเศษของกองทัพเกาหลี พื้นฐานคือวิชาการต่อสู้ด้วยมือเปล่า มีการหัดใช้ปากกาลูกลื่นหรือผ้าเช็ดมือเป็นอาวุธด้วย
เป็นวิชาที่คิดค้นในช่วงหลังของทศวรรตที่ 1970 เพื่อใช้ต่อกรกับหน่วยจู่โจมพิเศษของเกาหลีเหนือ โดยอาศัยวิชายูโด เทควันโด ฮัพกิโดที่ฝึกกันในกองทัพเป็นพื้นฐาน
กง กวอน ยู ซูล 空拳柔術
เป็นวิชาที่ตั้งขึ้นใหม่เมื่อปี 1996 นี้เอง มีทั้งการอัดกระแทก ทุ่ม ท่านอน (เนะวาซะ) ท่าซับมิตชั่น พูดง่ายๆ ก็คือยิวยิดสูฉบับเกาหลีทำแห่งยุคก่อนสหัสวรรตใหม่นี่เอง
กุก ซูล วอน 国術院
เป็นวิชาที่ตั้งขึ้นมาในปี 1958 และเปิดโรงฝึกในปี 1961 ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่านี่คือ "สำนักวิชาการต่อสู้ประจำชาติ(เกาหลี)" เลยรวมมิตรทุกอย่าางทั้งการอัดกระแทก การทุ่ม วิชาข้อต่อ วิชาอาวุธ มีกระบวนท่ามวยที่จำลองจากท่วงท่าสัตว์ทั้งพยัคฆ์ มังกร หมี อินทรี อะไรเทือกนี้ด้วย มีมาถึงเมืองไทยแล้วด้วย ดูรายละเอียดได้ที่ http://student.lssu.edu/%7Epe/kswbkk/
โอย หมดแล้วครับ เหนื่อยจัง
ยังไม่หมดหรอกครับมันมีมาใหม่เรื่อย เกาหลีนี่ แต่ข้อมูลดีมาก
วิชานี้ไม่ได้กำเนิดที่ญี่ปุ่น และเกาหลีครับ ต้องย้อนกลับไปช่วงก่อนสงครามโลกที่ญี่ปุ่นไปคัดวิชานี้มาจากที่ไต้หวันและจีน ชื่อว่า ถัง ชู เดา TangShouDao (คำเดียวกัน ที่แปลว่าฝ่ามือจีน) ดังนั้นศาสตร์ดั้งเดิม จะไม่ใช่ศาสตร์มวยแข็งเหมือน โชโตกัน และ ทังซูโดมูดุกควัน เพราะ2วิชานี้ พัฒนามาจากมวยจีนอีกที เพราะแต่ละประเทศต่างแย่งกันเป็นเจ้าของวิชา ญี่ปุ่นก็อ้างเกาะริวกิว แต่ชนชาติเดิมบนเกาะริวกิวคือคนจีน. เกาหลีก็อ้างเรุปแล้วผู้ให้กำเนิดต้นฉบับคือ Hung I Hsiang และ Xu hong ji
ท่าคาตะของทังซูโด จะมีท่าที่เหมือนกันกับ โชโตกัน ในชุดขั้นพื้นฐาน ระดับสูงสายดำ จะมีท่าที่เหมือนกันแค่บางท่า และอีกส่วนนึงที่ต่างออกไปซึ่งมีที่มาจากจีนโดยตรง
โชโตกัน กล่าวถึงท่าที่คล้ายแล้ว คาราเต้ญี่ปุ่นสายโชโตกัน แตกหน่อออกไปเป็นหลายสาย จากศิษย์เปลี่ยนชื่อสำนักและสายวิชา ท่ารำเหมือนกัน แต่ท่วงท่าต่างกัน
จีนดั้งเดิมคือการรวมวิชามวยกำลายใน ผสมมวยกำลังภายนอก เช่นไท้เก๊ก ซิ่งอี้ ปากัว ชี่กง ซึ่งจะสอนจากการใช้แรงกำลังภายนอก ไปเป็นกำลังภายใน กล่าวคือ มวยแข็งไปมวยอ่อน และหลังช่วงสงครามโลกก็รับอิทธิพลญี่ปุ่นเรื่องการมีชุด และระดับสายเข้ามา
มีข้อมูลอีกเยอะครับ ยินดีให้ข้อมูลนะครับ