แท กวอน โด 跆拳道 (หรือที่เรามักเรียกกันว่า เทควันโด)

วิชาการต่อสู้ที่ถูกขนานนามว่าเป็น "ศิลปะการต่อสู้ประจำชาติเกาหลี" "บ๊อกซิ่งเท้า" จุดเด่นอยู่ที่ท่าเท้าอันแพรวพราว ตัดสินแพ้ชนะที่การเตะโดนจุดที่โจมตีได้ผล การคว้าจับ การทุ่ม การใช้มือโจมตีใบหน้า การเตะต่ำกว่าเข็มขัดล้วนผิดกติกา

ชอย ฮงฮี 崔泓熙 ผู้ซึ่งร่ำเรียนวิชาแทคคยอนมาตั้งแต่เด็ก และข้ามไปเรียนคาราเต้สำนักโชโตคังที่ญี่ปุ่นเมื่อปี 1937 นั้น หลังสงครามโลกครั้งที่สองได้เป็นสมาชิกคนหนึ่งในการจัดตั้งกองทัพแห่งชาติเกาหลี และได้เป็นครูสอนวิชาต่อสู้ในกองทัพ

เขาได้รวมรวมเอาวิชาคาราเต้ แทคยอน และวิชาการต่อสู้อื่นๆ มาเป็นพื้นฐานในการสร้างวิชาการต่อสู้ประจำชนชาติ เขาคิดบัญญัติพื้นฐานวิชาสำเร็จในปี 1954 และตั้งชื่อให้กับวิชาใหม่นี้ว่า แทกวอนโด ในปี 1955 สิบปีต่อมา (ในปี 1966) มีการจัดตั้งสมาพันธ์แทกวอนโดนานาชาติ (ITF) ขึ้น ปี 1973 สมาพันธ์แทกวอนโดนานาชาตินั้นย้ายไปที่แคนาดา ที่เกาหลีจึงจัดตั้ง สมาพันธ์แทกวอนโดโลก (WTF) ขึ้นมาเป็นองค์กรใหม่อีกอัน ได้เข้าไปอยู่ในกีฬาโอลิมปิกตั้งแต่ปี1988 และได้ถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งในการแข่งขันในกีฬาโอลิมปิกอย่างเป็นทางการในปี 2000


แทกวอนโดที่เป็นกีฬาในโอลิมปิกนั้น เป็นแทกวอนโดของ WTF แต่ว่ายิมแทกวอนโดในญี่ปุ่นนั้นส่วนมากขึ้นกับ ITF ว่ากันว่า แทกวอนโดแบบ WTF นั้นเป็นพวกสายกีฬา แต่แทกวอนโดแบบ ITF นั้นเป็นพวกสายวิชาต่อสู้

ฮัพ กิ โด 合気道

(ดูตัวหนังสือจีนแล้วจะตกใจ ว่านี่มันไอคิโดนิหว่า ก็คำเดียวกันนั่นแหละแต่ต่างสำเนียง)


ฮัพกิโดมันก็คือไอคิโดแหล่ะฮะ แต่เป็นไอคิโดเวอร์ชั่นเกาหลี (เพิ่มชีส) ชอย ยง ซูล 崔龍述 ผู้ซึ่งเป็นศิษย์สำนัก ไดโตริวไอคิยูยิดสู 大東流合気柔術 (พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ ชอยยงซูลนั้นเป็นศิษย์ของทะเคดะ โซคาคุ 武田惣角 เป็นศิษย์อาจารย์เดียวกับอุเอชิบะ โมริเฮย์ ผู้ก่อตั้งไอคิโดนั่นเอง) หลังจากกลับมาที่เกาหลีก็ได้ตั้งสำนัก แตฮันยู-กวันซูลฮัพกิโดจัง 大韓柔拳術合気道場 ในปี 1951 แต่ฮัพกิโดแบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบันเกิดจากการที่ จิ ฮัน แจ ศิษย์ของชอยยงซูลได้เอาวิชาการเตะแบบแทคคยอน วิชาพลอง และการทำสมาธิเข้ามาใส่เพิ่ม กลายเป็นวิชาที่มีทั้งทุ่ม อัดกระแทก วิชาข้อต่อ แพร่หลายมากในอเมริกา ดังกว่าไอคิโดของญี่ปุ่นหลายเท่า

 

ยังมีอีกแต่ไว้วันหลังค่อยมาโม้ต่อ

ชิลุม (ซูโม่เกาหลี)

ไม่มีไรมาก กติกาคือต่างฝ่ายต่างจับเชือกที่ผูกแถวเอว กรรมการให้สัญญาณก็เริ่มได้ พยายามทำให้ตัวหรือเข่าของคู่ต่อสู้จูบพื้นได้ก็ชนะ

สมาคมชิรุมตั้งขึ้นมาตั้งแต่ปี 1927 และก็มีการแข่งขันระดับประเทศเรื่อยมาถึงปัจจุบัน ฮิตในเกาหลีพอๆ กับที่ซูโม่ฮิตในญี่ปุ่นยังไงยังงั้น มีนักชิลุมอาชีพ ตามบริษัทห้างร้านต่างๆ ก็มีการตั้งทีมนักชิลุม มีการแข่งขันเพื่อชิงความเป็นเจ้า คว้าตำแหน่ง ชอน ฮา จาง ชา 天下壮士 (ชายฉกรรจ์ใต้หล้า...ตำแหน่งนี้ประมาณเดียวกับตำแหน่งโยโกสุนะในซูโม่ญี่ปุ่น) ปีละสองครั้ง

ยง มู โด 龍武道 (วิชายุทธมังกร)

เป็นวิชายุทธแบบบูรณาการที่บรรดาอาจารย์แห่งสถาบันค้นคว้าวิชาบู๊ของมหาวิทยาลัยยงอิน 龍仁大学 (เป็นมหาลัยดังทางด้านศิลปะการต่อสู้และกีฬาของเกหลี) ใช้เวลาคิดค้นมาสี่ปี เป็นการนำเอาทั้ง ยูโด เคนโด้ เทควันโด ไอคิโด ซูโม่ มาบูรณาการเป็นศาสตร์ใหม่ที่ใช้ในการต่อสู้ได้จริง สมาคมยงมูโดเกาหลีได้จัดการแข่งขันยงมูโดระดับประเทศขึ้นที่โรงพลศึกษามหาวิทยาลัยยงอินเมื่อปี 2002

 

 

ทึกกง มูซูล 特攻武術 (วิชาต่อสู้หน่วยจู่โจมพิเศษ)

 

เป็นวิชาต่อสู้อย่างใหม่สำหรับหน่วยจู่โจมพิเศษของกองทัพเกาหลี พื้นฐานคือวิชาการต่อสู้ด้วยมือเปล่า มีการหัดใช้ปากกาลูกลื่นหรือผ้าเช็ดมือเป็นอาวุธด้วย

เป็นวิชาที่คิดค้นในช่วงหลังของทศวรรตที่ 1970 เพื่อใช้ต่อกรกับหน่วยจู่โจมพิเศษของเกาหลีเหนือ โดยอาศัยวิชายูโด เทควันโด ฮัพกิโดที่ฝึกกันในกองทัพเป็นพื้นฐาน

 

ยังไม่หมดหรอกครับ
มันมีมาใหม่เรื่อย เกาหลีนี่ แต่ข้อมูลดีมาก